Het herstelrecht van de aannemer

Waar gehakt wordt, vallen spaanders; ook aannemers zijn niet onfeilbaar en maken soms fouten bij de uitvoering van hun werkzaamheden. In dat geval hebben zij na oplevering een wettelijk recht om die fouten te herstellen; het zogenaamde “herstelrecht” van de aannemer, zoals vastgelegd in art. 7:759 lid 1 BW. Dit recht kwam onder meer aan de orde in een zaak bij de rechtbank Oost-Brabant van 16 juli 2014.

Hoewel het geschil zich met name toespitste op de vraag of een aannemer al dan niet ‘naar eigen inzicht’ een gebrek mag herstellen, oordeelde de rechtbank in r.o. 2.22 van haar vonnis dat opdrachtgeefster door geen gelegenheid te bieden tot herstel de kosten van de herstelwerkzaamheden zélf moest dragen. In deze editie van de Rozemond Podcast praten Jørgen den Houting en Thomas de Leeuwe over dat herstelrecht, over de vraag wie de herstelmethode bepaalt en wat er moet gebeuren als de aannemer géén kans krijgt om zijn fout te herstellen. Zij gaan daarbij niet alleen in op het hiervoor genoemde vonnis, maar ook op andere uitspraken van zowel de Raad van Arbitrage in bouwgeschillen (zoals deze arbitrage-instantie tegenwoordig heet) als de gewone rechter en constateren daarbij een opmerkelijk verschil in benadering.

Daarbij schuwen zij de diepte niet en bespreken zij onder meer een artikel van C.A. Streefkerk (tegenwoordig vicepresident van de Hoge Raad) in het Nederlands Tijdschrift voor Burgerlijk Recht uit 2004 over de verzuimregeling in het NBW en zijn opvatting over onder meer het herstelrecht van de aannemer.