Daan Versteeg

Over Daan Versteeg

Daan Versteeg is gespecialiseerd in het aanbestedingsrecht en het bouwrecht. In het bouwrecht staat Daan voornamelijk grote en middelgrote aannemers bij. In het Aanbestedingsrecht is hij zowel in de bouw als in andere branches actief en treedt hij op voor uiteenlopende bedrijven, (inkoop)adviesbureaus en aanbestedende diensten.

In het verlengde van zijn praktijk, geeft Daan regelmatig juridisch onderwijs. Zo is hij onder meer docent voor de postacademische opleidingen van de Universiteit Utrecht en de Vrije Universiteit te Amsterdam.

Voorts publiceert hij artikelen en annotaties voor het Tijdschrift Aanbestedingsrecht (TA) en de Jurisprudentie Aanbestedingsrecht (JAAN). In 2018 schreef Daan het boek ‘Levenscycluskosten. De sleutel naar circulair werk?’, als onderdeel van het preadvies ‘Circulair bouwen’ van de Vereniging voor Bouwrecht.

Naast zijn werk als advocaat is Daan al sinds zijn studietijd politiek actief. Zo is hij lid geweest van de Provinciale Staten van Gelderland en deed hij in 2019 mee aan de verkiezingen voor het Europees Parlement. Daardoor is hij ook thuis in het politiek bestuurlijke proces achter de aanbesteding, uitvoering en oplevering van werken. Daan is vaak betrokken bij de totstandkoming van nieuwe wet- en regelgeving in het bouw- en aanbestedingsrecht.

Waarom bouw- en aanbestedingsrecht?

Mijn liefde voor het bouw- en aanbestedingsrecht berust eerlijk gezegd op stom toeval. Ik begon in 2006 bij Stibbe aan de Zuidas op de bestuursrechtsectie. Dat bleek ik – eufemistisch gezegd – minder leuk te vinden dan ik dacht. Dus na een jaar zei ik: ‘haal me hier weg!’ Civiel bouwrecht leek mij wel interessant en daar was een plekje vrij. Het was een match made in heaven. Vanaf dag één bleek het bouwrecht en ook het bijbehorende aanbestedingsrecht mij erg goed te liggen. Dat komt vooral ook door de bouw zelf. Het tot stand komen van werken (van idee, naar bestek, tot uitvoering en oplevering) is een fascinerend proces. Iedere dag leer ik daar weer meer over. 

Een belangrijke eigenschap van een advocaat is volgens mij het kennen en begrijpen van de feiten. Dus als er bijvoorbeeld een funderingsgebrek is dat leidt tot meerwerk, moet je dat niet alleen aannemen van een cliënt of deskundige, maar ook zelf kunnen analyseren en vervolgens uitleggen aan arbiters en rechters. In beide gevallen ligt daar een uitdaging. Arbiters snappen de bouw als geen ander. Dus een advocaat die dat zelf niet doet, valt door de mand. Rechters zijn lang niet altijd bekend met de bouw, dus die moet je een probleem in leken-taal kunnen uitleggen.

Overigens pas ik het aanbestedingsrecht ook graag buiten de bouw toe. In dat rechtsgebied heb ik ook geprocedeerd over leveringen en diensten (van zorg tot onderwijs en ICT). Ook dan is verdieping in de aard en eigenschappen van een opdracht van groot belang. Niet in de laatste plaats omdat je in een aanbesteding kort geding vaak maar een half uur hebt om de rechter te overtuigen. Als je dan de feitelijke context niet paraat hebt, of niet goed kunt uitleggen, ben je op voorhand gezien.

Kortom: ik verdiep me graag in mijn cliënten en hun problemen. Dat maakt mijn werk leuker en vergroot hun kans op succes.

Wat is het grootste probleem in het bouw- en aanbestedingsrecht?

Partijen (opdrachtgevers en aannemers, maar ook adviseurs) zijn niet altijd in staat om het doel en het middel van elkaar te scheiden. Zeker bij opdrachtgevers wordt contractmanagement nogal eens op een formele en rigide wijze uitgevoerd. Alsof het contract een doel op zichzelf is. Maar het contract is niet meer dan een middel om te krijgen waar partijen recht op hebben. Voor opdrachtgevers is dat het werk dat zij wensen voor een redelijke prijs, zonder ‘gedoe’ en natuurlijk binnen een redelijke termijn. Voor de aannemer is dat het mogen uitvoeren van het werk tegen een redelijke prijs en onder redelijke omstandigheden. Het probleem is dat partijen dat nog wel eens vergeten als er zich tegenvallers voordoen, of soms zelfs als het niet precies gaat zoals het in de contractstukken staat. Het effect is dan dat er meer tijd en energie gaat zitten in discussies en vervelende brieven, dan in het oplossen van kwesties.

Wat moet er veranderen?

Partijen zouden voordat ze stelling nemen (en die te vuur en te zwaard gaan verdedigen) eerst even tot tien moeten tellen en moeten bezien of ze daar het doel wel mee dienen. Neem als voorbeeld de situatie waarin een aannemer redenen heeft om een alternatieve bouwstof voor te stellen. Een opdrachtgever kan dan met het contract gaan zwaaien en stellen dat hij ‘gewoon’ recht heeft op de bouwstof die daarin staat voorgeschreven (dat is overigens maar zelden het geval, maar dat terzijde). Een goede opdrachtgever beziet of het alternatief ook acceptabel is en laat dat leidend zijn bij zijn reactie op het voorstel. 

Een andere vuistregel die partijen zouden kunnen hanteren is: zie elkaar niet als tegenstander maar als medestander. Een medestander probeer je altijd te helpen (zonder natuurlijk jezelf te kort te doen). Samenwerken aan een mooi eindresultaat geeft dan ook veel meer voldoening. 

Dit geldt net zo goed in de aanbestedingsfase van een werk. Veel aanbestedende diensten zien inschrijvers als hun tegenstander. Maar als wantrouwen je grondhouding is, dan vergroot dat juist de kans op een minder goede aanbiedingen of zelfs procedures. Immers, als een aanbestedende dienst begint met tal van vervaltermijnen en ‘nee-zeggen’ tegen elke NvI-vraag, dan vraagt die aanbesteder bijna om problemen. Staat een aanbestedende dienst juist open voor input van marktpartijen, zowel voor als tijdens de aanbestedingsprocedure, dan besteedt hij zelf ook een betere opdracht aan. Dat vergroot de kans op een snelle en soepele uitvoering en oplevering.

Wat is het mooiste werk of werktuig?

Ik heb een zwak voor tunnels en andere ondergrondse werken zoals parkeergarages. Daarin komen alle huzarenstukjes van de bouw samen, zeker in de Nederlandse grond. Het mooiste vind ik dan als er niet alleen een functioneel, maar ook uitnodigend werk wordt opgeleverd. Ondergrondse ruimtes hebben van zichzelf natuurlijk de neiging een benauwde onprettige omgeving te zijn. Een ondergrondse ruimte die ook nog eens een prettige omgeving is – door slim gebruik van ruimte, licht en inrichting – is dus een dubbel knappe prestaties. Denk bijvoorbeeld aan de nieuwe tunnel bij de A9 of de Noord-Zuidlijn en de Haagse tramtunnel. Ik kan daar ook heerlijk over uitweiden als ik er met mijn gezin doorheen rijd (tot vervelens van kinderen…).

Registraties

Behorend bij artikel 35b, eerste lid, van de Regeling op de advocatuur. Daan Versteeg heeft in het rechtsgebiedenregister van de Nederlandse orde van advocaten de volgende rechtsgebieden geregistreerd:

• Bouwrecht
• Aanbestedingsrecht

Deze registratie verplicht mij elk kalenderjaar volgens de normen van de Nederlandse orde van advocaten tien opleidingspunten te behalen op ieder geregistreerd rechtsgebied.